donderdag 25 februari 2016

Kinder cheat meal: Couscous van bloemkool


Soms heb je van die dagen waarbij je kinderen net van een feestje komen en genoeg hebben gesnaaid (en ikzelf natuurlijk ook). Dus als je dan wat op tafel zet dan moet het wel vitamine efficiënt zijn en lekker genoeg om toch nog een paar happen te eten. Tijd voor bloemkool couscous!

Ik stuitte eigenlijk per ongeluk op dit recept. Ik had nog wat bloemkool en erwten over van eerder maaltijden deze week en wilde hier iets van maken het liefste met couscous. Couscous is erg favoriet bij mijn kinderen. Toen ik het recept las bleek dat de couscous dus daadwerkelijk gemaakt werd van bloemkool. Why not?! Ik heb met spanning naar mijn kinderen zitten kijken en was met stomheid geslagen dat ze beide hun bord leeg hadden gegeten zonder te zeuren. Missie geslaagd! Nu is het jullie beurt! Hup de keuken in:


Benodigdheden (4 personen):
- 1 bloemkool
- 200 gram verse doperwten (of diepvries)
- peper 
- zout
- olijfolie

Maal de bloemkool fijn in een keukenmachine. Kook de doperwten ongeveer 5 minuutjes in een pannetje. Doe een scheutje olijfolie in de pan en bak daarin de bloemkool aan. Door te proeven weet je wanneer de bloemkool gaar is. Blijf wel regelmatig roeren. Als het gaar is voeg dan de doperwten toe en peper en zout naar smaak. Lekker met gehaktballetjes in tomatensaus:


Benodigdheden (4 personen):
- 350 gram gehakt 
- 1 ei
- peper 
- zout
- 1 el mosterd
- paneermeel
- 1 blik tomatenblokjes

Meng alle ingredienten (behalve tomatenblokjes) door elkaar. Voeg paneermeel toe totdat gehakt niet meer te nat is. Draai mooie balletjes en bak ze mooi bruin in de pan. Ik gebruik altijd boter omdat ik dat lekkerder vindt, maar mensen die erg op de lijn letten kunnen ook kiezen voor olijfolie of kokosolie. Als balletjes mooi bruin zijn rondom voeg je de blik tomatenblokjes toe en breng je het op smaak met peper en zout. Laat het geheel even doorkoken totdat de balletjes gaar zijn. 


Eet smakelijk!

XOXO


Johanna


(Schoon)Moeders, bij hun ging het allemaal vlekkeloos


Mijn kinderen zijn niet perfect. Dat zal ik ook nooit beweren. Ik doe mijn best om ze normen en waarden bij te brengen, te leren gehoorzamen en zich te gedragen als lieve kleine mensjes. Ik moet zeggen dat ik vind dat mijn zoontje van 3 het erg goed doet. Hij begint netjes met 'mag ik alstublieft', zegt dankjewel, graag gedaan en gezondheid. En doet over het algemeen wat ik van hem vraag. Hij is lief, attent en (meestal) een goede grote broer. 

Maar ook hij heeft zo zijn slechte momenten. Etenstijd is bij ons altijd een heel circus. Alles wordt uit de kast getrokken om hem maar te laten eten. Zo hebben wij wel eens allemaal 5 minuten met onze handen voor onze ogen zitten eten want we mochten niet zien hoe hij zijn eten wegtoverde. Lunch is bij ons een waar kunstwerk. Ik kan alles maken wat je maar wilt met brood, beleg en fruit, een uil,schildpad? Alles kan! Ik probeer het eten een feest te maken. Maar als Finn ook moe is... Tja, dan kan ik een clownspak aantrekken en op de tafel gaan dansen, niets helpt. Meneer wil niet eten en gaat huilen om niets. En zijn kleine zusje huilt een potje mee, want haar grote broer is tenslotte haar voorbeeld.

Daar zit je dan tussen twee gillende kinderen, je hebt uren in de keuken gestaan en je moeder of schoonmoeder is op bezoek. Tussen dat gejank door (en ik probeer dan echt niet te flippen want we hebben tenslotte bezoek) zegt (schoon)moeder: Zo waren jullie nooit of dit ken ik helemaal niet.


Slik

Automatisch ga ik mij verontschuldigen voor hun gedrag en zoek ik naar verklaringen. Als ik onze moeders moet geloven was het vroeger allemaal beter. Kinderen gingen zonder problemen naar bed, ze huilden zelden, aten hun bordje altijd leeg, waren nooit oververmoeid, lustten alles en waren voor hun eerste zindelijk. Alleen geloof ik er geen barst van. Waarom is het toch dat moeders altijd commentaar hebben op de opvoeding van hun (schoon)dochter? Ook de bekende discussie: kinderen krijgen tegenwoordig keuzes, heb ik meerdere malen gevoerd. Ik antwoord altijd met de vraag: waarom niet? Ik wil dat mijn kinderen zich ook ontwikkelen op het gebied van het hebben van een eigen mening. Het hoort bij het vormen van een eigen individu. Begrijp mij niet verkeerd, ze mogen kiezen uit twee dingen niet uit het gehele assortiment broodbeleg die wij in Nederland hebben. 

Ik kan niet geloven dat kinderen de afgelopen 30 jaar van engeltjes naar bengeltjes zijn ontwikkeld. Wat mij wel enorm geruststelt is dat ik alle mindere momenten met mijn kinderen zal gaan vergeten. Ik zal alleen de goede dingen onthouden, net als onze (schoon)moeders.... 


XOXO




Johanna  

woensdag 27 januari 2016

Minderen met ZOUT



Waar denk je aan bij ZOUT? Ik aan smaakmaker en vocht vasthouden. Sinds een jaar of 5 is mijn interesse in gezond eten en koken enorm toegenomen. Niet zozeer omdat ik wilde afvallen, maar meer omdat ik mijn levensstijl wilde veranderen en gek ben op het uitproberen van nieuwe recepten. Het geeft mij voldoening als ik weer iets enorm lekkers en nieuws op tafel heb gezet en er 'mmm'  en 'heerlijk!' wordt geroepen. Nooit geweten dat zout zoveel invloed kan hebben op je gezondheid en hoeveel troep er wordt verkocht  met fabriekszout. 

Mocht je willen afvallen dan scheelt het als je mindert met zout. De kilo's zullen er dan in het begin afvliegen, niet zozeer omdat je vet minder wordt maar omdat je vocht verliest. Maar hoe eet je nou minder zout zonder dat je eten flauw smaakt?

Allereerst raad ik aan minder te koken met zout! (Duh!) Toen mijn zoontje met de pot mee ging eten ben ik gestopt zout toe te voegen aan het eten. Op het begin vond ik het verschrikkelijk. Ik ben half Dominicaans en wij houden wel van op smaak gemaakt eten. Maar na een paar weken wist ik niet beter. Als ik dan wel een keer bij iemand anders een voorverpakt product at, dan overheerste de zoute smaak behoorlijk (bah!). Als ik toch mijn eten wat smaak wil geven gebruik ik gezonde kruiden zoals zwarte peper, gember, kurkuma, nootmuskaat, kaneel, peterselie, saffraan, salie en rozemarijn.

Ten tweede moet je je eten zelf maken en geen 'pakjes' kopen. Kant-en-klare maaltijden, sauzen en soepen  zitten boordevol bewerkte en gebleekte zout wat inhoudt dat de oorspronkelijke mineraalverhouding ver te zoeken is. Als je toch zout wilt gebruiken voeg dan Himalaya zout of Keltisch zout toe, een onbewerkte zoutsoort in zijn oorspronkelijke mineraalverhouding. 

En dan een laatste tip waar veel mensen niet bij stil staan is dat je zout moet toevoegen aan het begin van je kookkunsten. Des te eerder in het kookproces, des te minder zout benodigd is. Gooi je zout als laatste erin, dan heb je veel meer nodig om het op smaak te maken. En gebruik wel natuurlijk Himalaya of Keltisch zout.

Hoeveel zout hebben wij eigenlijk nodig per dag? 1-3 gram per dag is meer dan voldoende, maar de ADH is 6 gram. Wij zitten er meestal al overheen doordat wij bewerkte producten eten zoals kaas, beleg, brood. Ik dacht vroeger dat natrium hetzelfde was als zout, maar ben er inmiddels achter gekomen dat dat zeker niet het geval is. Zout bestaat uit natrium en chloride.  Ik heb even gegoogled hoeveel natrium er in een supermarkt pizza (500gr) zit; 2,5 gram natrium. Om het om te rekenen naar zout moet je het vermenigvuldigen met 2,5. In een kant-en-klare pizza zit dus 6,25 gram zout!! (Ik schrik er zelf van!). Dussss, zelf pizza's maken met himalaya of keltisch zout. (In de toekomst zet ik wel een recept van een overheerlijke pizzabodem op mijn blog)

Ik eet verantwoord zout. Ik wil later geen hoge bloeddruk (en dus grotere kans op hart- en vaatziekten) of een nieraandoening. Ik wil gezond zijn! 

XOXO

Johanna



dinsdag 26 januari 2016

Januari clean-out! Vergeet je ondergoedla niet!


Januari. Een van de leukste maanden van het jaar! Niet alleen omdat ik dan jarig ben (feesie!!), maar omdat het dikke uitverkoop is in de winkels. Deze maand is mijn garderobe maand. Opruimen en nieuwe kopen. 

Elke vrouw ruimt met regelmaat zijn kledingkast op. Ik ben het drastische type. Bijna niet gedragen afgelopen jaar? Weg ermee! Niet mommy-proof? Weg ermee! Ik merk dat sinds de geboorte van mijn dochter mijn kledingsmaak een andere wending heeft genomen. Ik ben eigenlijk nog een beetje zoekende. Hoewel ik 4 jaar terug strakke truitjes droeg, prefereer ik nu toch wat losser zittend kleding (behalve spijkerbroek, die moet strak! Niks is een ergere afknapper dan een broek die strak hoort te zitten maar eruit ziet alsof er een drol in zit) En terwijl toen mijn hakken nooit lager waren dan 10 cm, gaat mijn voorkeur uit naar mijn New Balance sneakers. Ik moet tenslotte mobiel zijn voor als 1 van de kleintjes de benen neemt! En ik weet niet van jullie kinderen, maar de mijne rennen hard!! Ik ga nu voor een degelijke maar comfortabele look terwijl ik in mijn studententijd rondliep met grote strikken onder mijn kin en groot fan was van Fashion tv. Dat was toen... Dit is nu. Opruimen dus.

We hebben allemaal iets in onze kledingkast waar we (veels te lang) aan gehecht zijn hoe slordig het inmiddels ook is. En ook hebben we iets waar het kaartje nog aan hangt maar te duur is om zomaar weg te gooien. En natuurlijk zitten er ook vale kledingstukken tussen, kleding met vlekken en zwangerschapskleding (voor de jongere moeders onder ons)... 

Maar soms is het weggooien van dit soort kledingstukken precies wat je nodig hebt! Gooi alles weg wat je niet meer draagt, wat je niet zou moeten dragen en wat zijn tijd gehad heeft. Het geeft niet alleen ruimte in je kledingkast maar ook in je hoofd! Het zorgt dat je verder kijkt dan dat ene topje die je zo vaak draagt en dat je garderobe er weer fris en fruitig uitziet en je je beter zal voelen!!

En vergeet je ondergoedla niet!! Je goed voelen begint bij je ondergoed!! Gooi al je vale en niet lekker zittende lingerie weg! Ren naar de uitverkoop van de Hunkermoller en koop je sexy! Sokken met gaten? Stoppen? Leven we in de 20ste eeuw? Nee! Hup, weggooien en gewoon nieuwe halen. 

Door aan mijn upcoming grote schoonmaak te denken voel ik mij al bevrijd en mooier! 

XOXO

Johanna 

Ps. Op Groupon kan je nu Hunkemöller waardebonnen kopen met 51% korting! En het mag in combinatie met je spaarpunten en sale! 


donderdag 14 januari 2016

* Bucket of SNOW *



Ik ben het soort moeder dat alles over heeft voor haar kinderen. Maar dan ook echt alles! Dat is mijn valkuil maar ook mijn kracht. Zo is een van onze bankstellen al een week buiten gebruik omdat het fungeert als tent (opgestapelde kussens). Misschien is het accepteren hiervan voortgekomen uit de enorme enthousiasme en oprechte blijheid wat ik ervoor terugkrijg. Noem het verwend, ik noem het plezier maken.

Ik struin ook wekelijks Groupon en VakantieVeiling af voor leuke uitjes die wij kunnen doen met de kids. Vandaag stond skiën op de planning. Voor slechts €17 konden vader en zoon lekker skiën!  Liv en ik waren natuurlijk ook mee om te kijken. En wat een lol hadden ze. En de beleving op het gezichtje van Finn toen hij al dat sneeuw zag! Onbetaalbaar. Helaas zijn witte winters de laatste jaren passé hier in Noord-Holland. Erg jammer, want ik heb leuke herinneringen aan mijn jeugd tijdens deze witte dagen vol met sneeuwpret en op de slee naar school. 

Thuis aangekomen mocht Finn later naar bed omdat hij lekker heeft liggen tukken op de terugweg van skiën. Bedtijd. En wat ziet zijn oog bij het sluiten van zijn gordijnen? Het sneeuwt!!! Zijn dag kan niet meer stuk! Finn is een echt buitenkind. Warm, koud, regen, sneeuw... Het maakt hem niet uit. Als het regent trekken wij de regenkleding aan en gaan stampen in de plassen. Het liefste ging hij meteen naar buiten om mee te doen met zijn grote buurjongens. 

"Mama, ik ga dromen over sneeuw" Mijn hart smolt... Net als het sneeuw waarschijnlijk vannacht. Dus wat doe ik? Ik trek mijn snowboots aan en ga naar buiten en schep een kom vol met sneeuw. Even schuiven in de vriezer en we hebben een bucket snow. Voor morgen, mocht het sneeuw verdwenen zijn. Kunnen we toch een klein sneeuwpopje maken! 

XOXO

Johanna 

vrijdag 8 januari 2016

Het huis verlaten... niet zonder nodige stress


Elke moeder met kinderen kijkt op tegen het moment dat het huis verlaten moet worden. En dan heb ik het niet over even boodschappen doen of naar het zwembad... Nee, het echte werk! Een weekend naar oma aan de andere kant van het land. Ik moet eerlijk toegeven, het gaat me nu goed af na 3 jaar ervaring maar nog nooit zonder klotsende oksels en een draaiende maag, want stel je voor dat ik iets vergeet. 

Na het sporten en douchen trotseer ik de uitdaging. Hoe laat is het? Shit, ik heb nog anderhalf uur! Hoe doe ik dat steeds, eerst heerlijk rustig aan doen want ik heb toch tijd zat (ahum) en vervolgens te weinig tijd hebben. En dan heb ik ook beloofd aan mijn zoontje een appeltaart te maken om mee te nemen. Eerst de appeltaart... gelukkig heeft Finn niet heel veel zin om te helpen en knal ik hem zo de oven in. Volledig afbakken doen we wel bij oma. Hoeveel tijd heb ik nog? Nog een half uur! Inpakken dan maar. 

Ik kom op de kamer van mijn zoontje en zie dat hij alles... ALLES!... Op zijn boot (oftewel zijn bed) heeft gelegd? Waarom uitgerekend vandaag? Als we zondag thuiskomen gaat hij er direct in en zijn schaap knuffel ligt ook tussen die zooi. Snel opruimen, kleding pakken en camping bedje klaarleggen. Zoonlief huilt alles bij elkaar want we mogen zijn tent gemaakt van de bank, kussens en dekens niet afbreken (we gaan de discussie toch aan ook al staat de tent er nog... Geen tijd) Dochter wakker maken, daar alles pakken en aan mijn man geven. 

Mijn man zat voor de storm rustig aan een bak koffie te drinken wetende dat de hel los zou barsten. Hij kent mij denk ik beter dan mijzelf. Ook hij loopt 10 stappen harder en we fixen het om op tijd te vertrekken. Schade: de riem van de hond en een muts voor mijn dochter. Jammer dan, er zijn ergere dingen zoals de appeltaart in de oven... Gelukkig luistert ons hondje goed en heeft oma vast nog een muts over. 

En zo ga je van alle drukte naar een serene rust in de auto. Drie kids en de hond op de achterbank. Papa rustig aan het rijden en mama aan het bloggen. Misschien toch maar een keer een checklist maken... Alhoewel ik dit ook wel overleef. 

XOXO

Johanna 

woensdag 6 januari 2016

Laat los en geef jezelf een schouderklopje


Ik ben een perfectionist en een control-freak, ik geef het toe. En dat is iets waar ik het best zwaar mee had toen ik moeder werd. Want kinderen… daar heb je geen controle over, ze doen lekker wat ze willen. Heeft mijn dochter geen zin om haar broodje te eten, kwakt ze het zonder blikken of blozen over haar schouder op de grond. Is mijn zoontje vermoeid, dan kan ik alle kunstjes uit de kast halen… niets helpt, meneer koekepeer huilt tranen met tuiten om… ja, niks eigenlijk. Ik heb moeten groeien in het loslaten.

Het loslaten van het feit dat alles niet zal gaan hoe ik wil dat het gaat. Natuurlijk moeten kinderen luisteren, daar gaan we ook voor. Maar kinderen onder de vier hebben geen besef van tijd en noodzaak. En ook snappen ze niet waarom sommigen dingen niet kunnen; twee verschillende sokken aan bijvoorbeeld, dat is toch veel mooier?! Terwijl ik voorheen een schijf van vijf rekenmachine in mijn hoofd had voor elk gezinslid en zorgde dat iedereen zich daaraan hield, accepteer ik het nu als ze een keer slechts een paar druiven eten in plaats van het dagelijkse aanbevolen 1,5 stuks fruit. En so what als ze een keer een koekje meer krijgen of met Sinterklaas elke dag een paar pepernootjes, ik eet ook niet elke dag wat ik zou moeten eten, en ik ben er al heel wat jaartjes en fit en gezond! 

Wat ik merkte is dat ik de lat erg hoog legde voor mijzelf en dat ik regelmatig een schuldgevoel had. Een schuldgevoel omdat ik niet alle ballen hoog kon houden en bang was dat mijn dierbaren om mij heen tekort kwamen. Ik wil een goede moeder zijn, een goede vrouw, een goede schoonmaakster, een goede kok en een goede vriendin. Naast dit alles ben ik ook zelfstandig ondernemer en zal ik, al is het tot de laatste uurtjes, aan de bak gaan voor mijn passie, mijn bedrijfje. Maar guess what… ik kan niet alles zijn. Daarnaast ben ik jaren 1 belangrijk persoon vergeten... moi. 

Wat dan nog als ik de w.c. niet elke dag boen, we overleven het wel. En de echte vriendinnen blijven echt wel plakken ook al heb ik minder contact. Ik trek ook meer tijd uit voor mijzelf. Ga twee keer per week sporten en doe thuis yoga oefeningen, ik ga regelmatig naar de salon en pak af en toe een zonnebankje. 

Vandaag was ook weer een drukke dag. Het is bijna elf uur en ik ben net klaar met werken. Links van mij mijn man, rechts van mij een enorme stapel was wat ik moet vouwen. Ik kijk naar de eettafel… snel wegkijken dan maar (ik ben niet van steen!). Niet denken aan alle kerstdecoraties wat op de overloop staat de weg te blokkeren terwijl ik het op zolder moet opbergen. Maar gewoon relaxen op de bank. Ik zeg tegen mijn man: wat doen wij het eigenlijk goed he?! Onze kindjes liggen vredig te slapen boven in bed, we zijn gezond en gelukkig… Ik ben trots op ons! 

Dat mag ook een keer gezegd worden, veel vaker zelfs. Want ook met een plakkerige vloer ben je nog steeds een super MAMAVROUW! Kijk maar naar de blije gezichtjes van je kinderen… en geef jezelf een schouderklopje!


XOXO

Johanna